Dom Artysty Plastyka, usytuowany w samym centrum Warszawy na ulicy Mazowieckiej, to jeden z lepiej znanych i rozpoznawalnych obiektów z utrwalonymi śladami z czasów Powstania Warszawskiego. W czasie niemieckiej okupacji budynek znajdował się w bezpośrednim sąsiedztwie przedwojennej siedziby Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, przejętego następnie dla potrzeb Arbeitsamtu – okupacyjnego urządu pracy. W czasie powstania stał się celem walk – nie tylko ze względu na swoje strategiczne znaczenie, ale i skojarzenia, jakie budził w mieszkańcach ze względu na przymusowe zsyłki na roboty.
Pierwsza próba zajęcia obiektu nastąpiła już w godzinie „W”. Plutony 101 i 116 ze Zgrupowania AK „Bartkiewicz”, pod dowództwem ppor. Jana Martynkina „Bohuna” sforsowały mur na tyłach budynku i dostały się na jego dziedziniec. W wyniku skutecznej obrony niemieckiej obsady Arbeitsamtu Polacy zostali zmuszenie do odwrotu i zajęli stanowisko na ul. Mazowieckiej 11.
Kolejny atak przeprowadzono późnym wieczorem jeszcze tego samego dnia. Wzięli w nim udział żołnierze 2. plutonu 4. kompanii porucznika Kazimierza Pogorzelskiego „Rygla”. Zaatakowali bezpośrednio z podwórza na Mazowieckiej 11 przez wybitą w murze wyrwę. Niemcy tym razem ustąpili pod naporem powstańców, kilku zginęło na miejscu, reszta zbiegła przez plac Małachowskiego. Powstańcy zdobyli wówczas 20 karabinów, skrzynki z amunicją i umundurowanie.
Sam budynek Domu Artysty Plastyka ucierpiał najbardziej 22 sierpnia 1944 roku, kiedy niemiecka piechota pod osłoną czołgów zaatakowała z placu Małachowskiego barykady u wylotu ulic Traugutta i Mazowieckiej.
7 marca 1941 roku w kamienicy znajdującej się naprzeciw (pod numerem 10.) w mieszkaniu na czwartym piętrze żołnierze grupy likwidacyjnej kontrwywiadu Okręgu Warszawa – Miasto ZWZ wykonali wyrok na aktorze Igonie Symie, w czasie wojny dyrektorze Theater der Stadt Warschau i agencie niemieckiego wywiadu.